मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|रामजोशी|
कुंजात वाजवी वेणु भोंव...

रामजोशी - कुंजात वाजवी वेणु भोंव...

रामजोशांनी लिहिलेली कविता मोठी मधुर, अर्थसंपन्न व प्रासअनुप्रासांची पैंजणे घालून ठुमकणारी अशी आहे. शृंगारपर, उपदेशपर व देवदैवतविषयक अशा अनेक प्रकारच्या लावण्या रामजोशांनी लिहिल्या.


कुंजात वाजवी वेणु भोंवताल्या चरती धेनु । कीं उडती रेणु ॥ध्रु०॥

सावळा सगुण जगजेठी । ब्रह्मांडें ज्याच्या पोटीं टेकण काठी ।

देहुडा पदाची धाटी । दिलि यशोदेने तुपरोटी बांधी पोटी ।

घोंगडें शिंकें लंगोटी । काल्यानें भरली वाटीं न्याहरीसाठीं ।

विटी दांडु लगोर्‍या गोटी । सवें गोपालांची दाटी गडबड मोठी ।

डोइस लहान चिंधोटी । डोकावित यमुने कांठीं बोटें चाटी ।

काय सांगू गे याची करणी । खेळतां न तापे धरणीं ।

वरि शीतल होतो तरणी । पशु बाळहि लागति चरणीं ।

आम्ही म्हणों कीं मुल हें पिसे । उगिच फ़िरतसे ।

म्हणुनि भलतसे न मानु । मानुं मानुं याचा खेळ कसा काय वेणुगे ।

कुंजात वाजवी वेणु ॥१॥

म्हणे दुसरी हा अवतारी । याची काय गुणाची थोरी जाणती सारीं ।

दिवसात वासरें चोरी । निशिं घरांत शिरे बळजोरी करितो चोरी ।

दहिंदुध समेटुन घेरी । नवनीत शेलकें हेरी आणिलें खोरी ।

बांधुनि घेतसे हा जरी । मग आपण राहुन दारीं पोरें सारी ।

घालुन आंत बाहेरी । पसरितो सराटे भारी कांटवणा बोरी ।

काय कसब सांगू रीतीचें । पाहतांना मुल जातीचें ।

भलें कुलीन कीगे गरतीचें । घरबुडतितसे भलतिचें ।

आता कुठवर सांगू मी तरी । पडेल कशि पुरी न जाणूं ।

जाणूं जाणूं यांचे किति म्हणून दुर्गुण वाणूं । वाणूं वाणूं ।

कुंजात वाजवी वे० ॥२॥

सांगतसे निज गार्‍हाणीं । बाई दिसतो चोरावानी ऐका कानी ।

यांचे काय पाहिलें पाणी । नंदाची विटली राणी पुसेना कोणी ।

मातलाच खाऊन लोणी । फ़ेडी लुगडीं करी धुळधाणी ओढितो वेणी ।

किती दडपि बायका कोनीं । किति गेल्या गाव टाकुनि ।

डोळा नुघडे दुमदुमला रंगित वेणु । रंजित कूजित मधु मंजुळ रसभंग नेणूं ।

गर्दि उडविली घाबरलें काय मी वाणूं ।

बळकट होती कांही आयुष्याची दोरी ।

वांचुनि आलो आम्ही सासुरवाशी पोरी । कुंजात वाजवी० ॥३॥

यापरी रुसली घरीं बसली हरि समजावी ।

नकळत जालीं गडे चाल तूं दुजी चिडवावी ।

खेळ खुषीचा येथें मर्जि ग कां बिघडावी ।

दों दिवसांची सखि होरी रति पुरवावी ।

तूं समजवाली सार्‍यांनी जुट बांधावी ।

बरि कीं माझी रंगांत तनु भिजवावी ।

गोपी जमल्या कुंजांत धुम कळवावी ।

तुज म्हणालो कांहीं मसलत मज सांगावी ।

ऐकुनि उठली खटपट ही मनामध्यें होती ।

हरिचा धरिला तिणें हात मिळविली ज्योति ।

आतुनि तिकडे वर यदुपतिला भर देति ।

मिसळुन मेळीं भिजविलासच कंसाराती ।

यशोलीला करि अनंत जो अवतारी ।

त्याची होरी कविराय गातसे थोरी ।

कुंजात वाजवी वेणु भोवताल्या चरती धेनु कीं उडती रेणु ॥४॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 16, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP