बाई नको जाऊं यमुनातीरी
नंदाचा नंदन हरि करितो बळजोरी, धरिल गे पदरीं ।
तूं नाजुक रुपसुंदरी सुभग मंदिरीं तुझें अंतरी कळेना परी ॥ध्रु०॥
या वनांत चारित धेनु वाजवी वेणू मलागे भुल पडली ।
हाकमाचा मुल म्हण हाटा करील पानघटा धरीच मनगटा
तो आहे नकली ।
कोणाचा धाक नाही जरा ।
मायबाप धरा म्हणती मुल हरामि याची बुध कळली ।
काल गवळ्याची एक नवी मूल या गांवी दुपार धरली ।
बाई उरांत करी धडधडा मारितो चिमखडा होईल भडभडा
मात हे उठली ।
तूं आधींच रुपराजसा, म्हणे बहुदिसा मला सांपडली ।
गवळणीवर त्याचा सिका तयाच्या हाका वदे त्या फ़ुका कोण
जाऊं सकळी ।
॥चाल॥
त्या वनांत जासिल कशी कांहीं नित नाहीं ।
हाकमापाशीं तूं तरुणी सासुरवासी ।
त्याला पाहुनि बावरी होशी तो कपटी कुंजनवासी ।
तो बोलुनि गोड हळुच वदनीं घर घेऊं पाहे कंसारी ।
पोरें मिळउनि करि हा तमाम जाहली सिमा भुलवली
गोकुळनगरी ॥१॥