३२४ .
पाहतां दिसेना तेंचि बरे पाहे । तेथे रुप आहे राघवाचे ॥१॥
राघवाचे रुप जाणावे अरुप । सिद्ध सस्वरुप निराकार ॥२॥
निराकार राम देखतां विश्राम । दुरी ठाके श्रम संसारीचा ॥३॥
संसारीचा श्रम राघवी असेना । परी तो दिसेना राम डोळां ॥४॥
राम डोळा आहे अनुभवे पाहे । मीपण न साहे रामरुपी ॥५॥
रामरुपी राम हेंही दोनी नाही । तेथे मना राही सर्वकाळ ॥६॥
सर्वकाळ रामदर्शन होतसे । निर्गुणी विश्वासे मन माझे ॥७॥
मन माझे रामरुपी हे संचरे । तेणे देही भरे विदेहता ॥८॥
विदेहता देही अलक्ष लक्षावे । निःशब्द बोलावे संतसंगे ॥९॥
संतसंगे घडे निःसंगाचा संग । राघवाचा योग रामदासी ॥१०॥
३२५ .
ब्रह्मा विष्णु रुद्र जयाचे अवतार । तोचि देव थोर जाण बापा ॥१॥
जाण बापा देव देवांसि निर्मिता । तो एक तत्वतां ठायी पाडी ॥२॥
ठायी पाडी देव साधूचे संगती । दास म्हणे गति पावशील ॥३॥
३२६ .
जन्मोजन्मीचा सांगात । भेटि जाली अकस्मात ॥१॥
आतां सोडितां सुटेना । तंतु प्रीतीचा तुटेना ॥२॥
सदां नित्य निरंतरी । देव सबाह्य अंतरी ॥३॥
त्याग करिता संयोग । नव्हे कल्पांती वियोग ॥४॥
दास म्हणे संती केले । देवां भक्तां मेळविले ॥५॥
३२७ .
सर्व धर्म कर्म हातीचे सांडावे । सत्वर धुंडावे शाश्वतासी ॥१॥
शाश्वतासी ठायी पाडावे विवेके । निरुपणी एके साधुसंगे ॥२॥
साधुसंगे बोध साधूनियां घ्यावा । वेगे चि करावा चमत्कार ॥३॥
चमत्कारे आतां प्रचीत बाणावी । स्थिति ओळखावी सज्जनाची ॥४॥
सज्जनाची स्थिति सज्जन जाणती । साधकासि गति दास म्हणे ॥५॥
३२८ .
देव जवळी अंतरी । भेटी नाही जन्मवरी ॥ध्रु०॥
भाग्ये आले संतजन । जाले देवाचे दर्शन ॥२॥
मूर्ति त्रैलोकी संचली । दृष्टी विश्वाची चुकली ॥३॥
रामदासी योग जाला । देही देव प्रगटला ॥४॥
३२९ .
संत सज्जनांचा मेळा । त्यासि लोटांगण घाला ॥१॥
तेथे जाउनि उभे रहा । रामदास नयनी पहा ॥२॥
गुण श्रीरामाचे गाती । कथा रामाची ऐकती ॥३॥
तेथे रामही असतो । कथा भक्तांची ऐकतो ॥४॥
जेथे राम तेथे दास । सदृढ धरावा विश्वास ॥५॥
३३० .
बाळकालागी जेंवि न विसंबे जननी । आम्हां संतजनी न विसंबिजे ॥१॥
तुम्ही कृपासिंधु मी तुमचे पोसणे । म्हणुनी निरुपण न विसंबिजे ॥२॥
रामदास म्हणे मी लडिवाळ तुमचे । विसंबतां न वांचे क्षणभरी ॥३॥