५४३ .
प्रातःकाळ जाल्या राम आठवावा । हृदयी धरावा क्षण एक ॥१॥
क्षण एक राम हृदयी धरिजे । संसारी तरिजे हेळामात्रे ॥२॥
हेळामात्रे रामनामे होय गती । भाग्यवंत घेती सर्वकाळ ॥३॥
सर्वकाळ राम मानसी धरावा । वाचे उच्चारावा नामघोष ॥४॥
नामघोष वाचे श्रवण कीर्तन । चरणी गमन देवालया ॥५॥
देवालयां जातां सार्थक जाहाले । कारणी लागले कळेवर ॥६॥
कळीवर त्वचा जोडूनी हस्तक । ठेवावा मस्तक रामपायी ॥७॥
रामपायी शिळा जाली दिव्य बाळा । तैसाचि सोहळा मानवांसी ॥८॥
मानवांसी अंती रामनामे गती । सांगे उमापति महादेव ॥९॥
महादेव सांगे जप पार्वतीस । तोचि तो विश्वास रामदासी ॥१०॥
५४४ .
गाइलेचि गावे जीवे सर्वभावे । तेंचि ते म्हणावे रात्रंदिवस ॥१॥
रात्रंदिवस नाम तेंचि ते मागुते । आवडी स्वहित गात जावे ॥२॥
गात जावे परि वीट मानूं नये । दास म्हणे सोय राघवाची ॥३॥
५४५ .
यादवा माधवा ध्याई रे साधवा । काळ तो आघवा न पवेचि ॥१॥
नारायण ऐसे करी पारायण । तेणे तूं कारण पावशील ॥२॥
हरी हरी ऐसे जपशील जरी । तो हरि उतरी भवसिंधु ॥३॥
जपे रे वामना पुरती कामना । व्यर्थ तूं कां मना हिंडवीसी ॥४॥
केशवा केशवा ध्यास असो द्यावा । संसाराचा गोंवा तुटईल ॥५॥
गोविंदा गोविंदा हाचि बरा धंदा । तुटती आपदा दास म्हणे ॥६॥
५४६ .
श्रीहरि श्रीहरि बोलावे वैखरी । पातकासि उरी आढळेना ॥१॥
ध्याई त्रिविक्रम चुकवील श्रम । तेणे तूं विश्राम पावशील ॥२॥
विष्णूचे चिंतन वैष्णव करिती । तेणे उद्धरती संसारी ॥३॥
मधुसूदन हा भक्तवेळाईत । तयावरी चित्त असो द्यावे ॥४॥
वासुदेव सर्व लोकी वास करी । अखंड वैखरी नाम त्याचे ॥५॥
त्रिविक्रम जगविक्रमचि देतो । पातकासि नेतो रसातळा ॥६॥
रामदास म्हणे अनंत नामाचा । देव हा नेमाच आठवावा ॥७॥
५४७ .
अनंत पाहतां अनंत होईजे । चिंतने पाविजे मोक्षपद ॥१॥
पद नाही तेथे विरंची जन्मला । स्मरावे तयाला निरंतर ॥२॥
दामोदर करी जनाचा उद्धार । ते नामी निर्धार असो द्यावा ॥३॥
संकर्षण देतो जनांसी अशन । होय निरसन आपदांचे ॥४॥
प्रद्युम्न तो मनी आठवीत जावा । कोणीएक गोंवा पडो नेदी ॥५॥
शुद्ध मने अनिरुद्धाचे चिंतन । तेणे अनुमान दुरी होतो ॥६॥
ज्याची नामे त्याची रुपे ओळखतां । होय सार्थकता दास म्हणे ॥७॥
५४८ .
ध्याईं पुरुषोत्तम होसील उत्तम । मग तुझा श्रम नासईल ॥१॥
अधोक्षज ऐसे नारसिंह म्हणा । संसारासी जिणा सुखे नावे ॥२॥
अच्युत चेवेना त्यास ध्यायी मना । पुढे जनार्दना पावशील ॥३॥
उपेंद्र म्हणतां इंद्रचि होइजे । सार्थकचि कीजे सर्व कांही ॥४॥
आठवितां कृष्णा तुटतील तृष्णा । सोडी भवउष्णापासुनियां ॥५॥
ध्यायी पांडुरंग होई सर्व रंग । नासेल विरंग सर्व कांही ॥६॥
ध्यायी जगन्नाथ होशील सनाथ । देव कोण अर्थे समजावा ॥७॥
५४९ .
धाकटाचि धुरु तो नव्हे लेंकरुं । जया सर्वेश्वरु प्रगटला ॥१॥
प्रगटला देव तया उपमन्या । भावार्थे अनन्या क्षीरसिंधु ॥२॥
क्षीरसिंधुवासी स्वये नारायण । प्रल्हादा रक्षण करीतसे ॥३॥
करितो रक्षण दासासी संकटी । त्याचे नाम कंठी असो द्यावे ॥४॥
असो द्यावे मनी देवाचे चिंतन । गजेंद्र पावन नाम घेतां ॥५॥
५५० .
सोपे सुगम हे नाम राघवाचे । सर्वकाळ वाचे येवो द्यावे ॥१॥
येवो द्यावे वाचे नाम निरंतर । तेणे हा संसार तरिजेल ॥२॥
तरिजेल रामीरामदास म्हणे । सावधान होणे रामनामी ॥३॥