३६१ .
जन्मोनियां तुज भजलो याचि बुद्धी । कळे वोळखण न सांगतां ॥१॥
न सांगतां जाणे अंतरीचा हेत । पुरवी आरत सर्व कांही ॥२॥
सर्व कांही जाणे चतुरांचा राणा । धन्य नारायणा लीला तुझी ॥३॥
तुझी लीला जाणे ऐसा कोण आहे । विरंचि तो राहे चाकाटला ॥४॥
चाकाटला मनु देवासी पहातां । दास म्हणे आतां हद्द जाली ॥५॥
३६२ .
जोडलासी बापा धरिलासी भावे । आतां तुज जीवे विसंबेना ॥१॥
विसंबेना देवा नित्य निरंतर । मेलिया विसर पडो नेदी ॥२॥
पदो नेदी वाचा रामनामेविण । देव हा सगुण रामदासी ॥३॥
३६३ .
माझे सर्व जावे देवाने रहावे । देवासी पहावे भक्तपणे ॥१॥
भक्तपणे मज देवचि जोडला । अभ्यास मोडला सर्व कांही ॥२॥
सर्व कांही जावो येक देव राहो । माझो अंतरभावो ऐसा आहे ॥३॥
असे अंतरभावो तैसाचि जाहला । दिवस पाहला कोण्ही येक ॥४॥
कोण्ही येक पुण्य जे सांचिले । दास म्हणे जाले समाधान ॥५॥
३६४ .
माझा देह तुज देखतां पडावा । आवडी हे जीवा फार आहे ॥१॥
फार होती परी पुरली पाहातां । चारी देह आतां हारपले ॥२॥
हारपले माझे सत्य चारी देह । आतां निःसंदेह देहातीत ॥३॥
देहातीत जाले देवा देखतांचि । चिंतिले आतांचि सिद्ध जाले ॥४॥
सिद्ध जाले माझे मनीचे कल्पिले । दास म्हणे आले प्रत्ययासी ॥५॥
३६५ .
तूंचि कर्ता आणि करविता । सर्व ठायी तुझी सत्ता ॥१॥
तुझ्या ठायी नसे अन्य । अनन्यभावे कैचे दैन्य ॥२॥
दास म्हणे साक्षीभूता । न विसंबावे शरणांगता ॥३॥
३६६ .
तुझे नाम आणि रुप । तूंचि अद्वैत तूं अरुप ॥१॥
धांव धांव भक्तकाजा । स्वतःसिद्ध महाराजा ॥२॥
तूंचि सबाह्य अंतरी । येणे जाणे कैचे दुरी ॥३॥
तूंचि आत्मा विश्वभावे । दास म्हणे न विसंबावे ॥४॥
३६७ .
येई रामराया भेटावे सखया । भवरोग लया पाववावा ॥१॥
व्यापक तूं खरा बोलती सर्वही । मज लाभ काई यांत जाला ॥२॥
उसामध्ये गुळ दुग्धी तूप असे । परिपाके कैसे उपयोगी ये ॥३॥
काष्ठी वन्हि से तिळामाजी तेल । प्रसंगिक वेळ नये कामा ॥४॥
निजलक्ष दासा द्यावे कृपादान । अनन्याची खूण चालवावी ॥५॥
३६८ .
उपेक्षा ही माझी नको करुं आतां । सांभाळी अनंता नारायणा ॥१॥
प्रपंच दुस्तर घोर हा संसार । मन अनिवार विषय लोभी ॥२॥
नावडे भजन पूजन परमार्थ । रात्रंदिवस स्वार्थ विषयाचा ॥३॥
परी तुझा दास म्हणवीत आहे । कृपादृष्टी पाहे दीनानाथ ॥४॥
दास म्हणे ब्रीद सांभाळी आपुले । माझे काय गेले लाज तुज ॥५॥
३६९ .
नलगे गायनकळा नलगे रंगमाळा । भक्तीचा जिव्हाळा मज दे रामा ॥१॥
नलगे मज प्रतिष्ठा कुतर्क करुं चेष्टा । आपुले चरणी निष्ठा मज दे रामा ॥२॥
नलगे मज संपत्ति बरवीया विपत्ती । नामविक्रयविकृती मज दे रामा ॥३॥
नलगे मजला सौभाग्य यौवनता आरोग्य । संसारी वैराग्य मज दे रामा ॥४॥
रामदास म्हणे इतुके तुज मागणे । देई उदारपणे दीननाथ ॥५॥