४९१ .
ओंवीचेनि भिसे देव आठवावा । हृदयी धरावा सर्वकाळ ॥१॥
सर्वकाळ मनी स्वरुपाचा वेधु । तेणे भवसिंधु तुटईल ॥२॥
तुटईल व्याधी या जन्मकर्माची । जरी राघवाची भक्ति घडे ॥३॥
भक्ति घडे भावे सगुण देवाची । संगति देहाची जंव आहे ॥४॥
आहे देव तंव सगुणी भजावे । सस्वरुप व्हावे आपणचि ॥५॥
आपणचि देव आपणचि भक्त । संतसंगे मुक्त आपणचि ॥६॥
आपणचि सर्व आपणचि वाव । मीपणाचा ठाव आपणचि ॥७॥
आपण तूंपण जंवरी अंतरी । तंव भक्ति करी सगुणाची ॥८॥
सगुणाची भक्ति लोभाची विरक्ति । निर्गुणाची मुक्ति सायुज्यता ॥९॥
सायुज्यता मुक्ति तुटला संदेहो । बंधनचि वाव दास म्हणे ॥१०॥
४९२ .
गणेश नमावा आणि सरस्वती । मारुति गभस्ती चंद्रमौळी ॥१॥
विष्णु खंडेराव भगवती भैरव । पांडुरंगी भाव शामराज ॥२॥
हरिदिनी निराहार पापाचा संहार । व्रते सोमवार थोर आहे ॥३॥
गोमुख गोकर्ण गोमय गोमूत्र । गोशृंग पवित्र तर्पणासी ॥४॥
तुळसी काळोत्री बेल गंगावती । रुद्राक्ष विभूति पाप नासी ॥५॥
विष्णु द्वारावती तुळशीच्या माळा । पाहिजे गोपाळा दहीभात ॥६॥
आषाढी कार्तिकी आवळीची बने । घालावी भोजने ब्राह्मणासी ॥७॥
ब्राह्मणाच्या तीर्थे पापक्षय होतो । जन उद्धरतो विप्रवाक्ये ॥८॥
लिंगाची लाखोली लिंगा अभिषेक । येणे ही विवेक पाविजेतो ॥९॥
अश्वत्थाची पूजा आणि प्रदक्षिणा । ध्यावा क्षणक्षणा नारायण ॥१०॥
शालिग्रामी पुण्य बहुतचि जोडे । नर्मदे रोकडे हनुमंत ॥११॥
बाण चक्रांकित सोमसूर्यकांत । तांदळे दुरित नासताती ॥१२॥
अन्न ब्रह्म आहे विचारुनि पाहे । शरीर हे राहे तयाचेनि ॥१३॥
आपोनारायण सकळांचे जीवन । कारण पर्जन्य पाहिजे तो ॥१४॥
चंदनाची काष्ठे आणि बेलकाष्ठे । थोर दंड काष्ठे पळसांची ॥१५॥
मृगाचे कातडे डुकराचे केश । कमळाक्ष भद्राक्ष पुण्यमाळा ॥१६॥
भूमंडळी तीर्थे ते किती सांगावी । सर्वही फिरावी कोणी एके ॥१७॥
आघाडा दुरुवा कोमळा अपूर्वा । तेणेचि पूजावा लंबोदर ॥१८॥
रुई मांदारांची फुले कण्हेराची । आणि जास्वंदीची आरगुंद ॥१९॥
भूमंडळावरी थोर सीळोदके । नासती पातके ततक्षणी ॥२०॥
कांउंजी भीउंजी पाठोरे पीठोरे । हत्ती गा पुजारे एकभावे ॥२१॥
डाउते अनंत थोर शाकाव्रत । द्विदळे नेमस्त सेवूं नये ॥२२॥
भोजनाचे वेळी एकवाढी करा । आणि मौन धरा स्वयंपाकी हो ॥२३॥
स्नानसंध्या प्रदक्षणा नमस्कार । श्राद्ध पक्ष थोर सांडूं नये ॥२४॥
ब्राह्मणासी वैश्वदेव उपासना । करावे तर्पणा आदरेसी ॥२५॥
करावी आलोड्ये वेद आणि शास्त्रे । मंत्र स्तुतिस्तोत्रे नानापरी ॥२६॥
तपे पुरश्चरणे ध्यानस्थ बैसावे । सांग संपादावे देवार्चन ॥२७॥
धरणो पारणी नित्य उपोषणे । तेणे हाती क्षीण महादोष ॥२८॥
काव्ये अभ्यासावी पुराणे सांगावी । कवित्वे करावी सावकाश ॥२९॥
फाल्गुनमहात्म्ये तेंही संपादावी । देवके करावी सावकाश ॥३०॥
मांगिणी जोगिणी राहाण गोंधळ । डाकांचे कुल्लाळ जेवूं घाले ॥३१॥
बुलगावा मुंज्या नरसीयां झोटिंग । पूजा कीजे सांग देवतांची ॥३२॥
देवते ते भूते सिद्धसीवकाळा । पूजावा आगळा पंचाक्षरी ॥३३॥
नाना तीर्थे व्रते सांग संपादावी । अघोरे करावी नाना कर्मे ॥३४॥
बगाडे कुलुपे राडी आणि बेडी । कामना रोकडी पुरतसे ॥३५॥
गळही टोंचावे नींबही नेसावे । खोडे ही घालावे हाती पायी ॥३६॥
गुगुळ जाळावे पोतही खेळावे । जोगी ते पूजावे भैरवांचे ॥३७॥
दया दानधर्म करावा स्वधर्म । चुकवावे वर्म संसाराचे ॥३८॥
संसाराचे वर्म तोडितां तुटेना । मार्गचि फुटेना विवेकाचा ॥३९॥
विवेकाचा मार्ग संगसंगे कळे । उदंड निवळे विवेकाने ॥४०॥
भ्रष्ट शाक्त मुक्त अविवेकी नसावा । कवळ दंडावा अनाचारु ॥४१॥
अनाचारे ज्ञान कदा निवळेना । इहलोक कळेना परलोक ॥४२॥
परलोक माया सांडुनी पहावा । अष्टधेचा गोंवा घालूं नये ॥४३॥
घालूं नये वाद वाउगा वेवाद । तेणे गुणे खेद होत आहे ॥४४॥
होत आहे पुढे जयास कल्पांत । सर्व नाशिवंत सांडा मार्गे ॥४५॥
सांडा मागे बंड पाषांड थोतांड । चिंतावा अखंड गुणातीत ॥४६॥
गुणातीत देव त्रिगुणापरता । तेथे तूं सरता होई बापा ॥४७॥
बापमाय सखे कोण्ही कामा नये । धुंडाळावी सोय मुळाकडे ॥४८॥
मुळाकडे फळ फळाकडे मूळ । मूळचि निर्मूळ भक्तियोगे ॥४९॥
भक्तियोगे ज्ञान वैराग्य पाहिजे । परत्र लाहिजे दास म्हणे ॥५०॥