५०२ .
ऐसे आत्मज्ञान उद्धरी जगासी । पाहेना तयासी काय करुं ॥१॥
काय करुं जन विवरेना । नेणतां सरेना जन्ममृत्यु ॥२॥
जन्ममृत्यु बाधी मानीना तयासी । कल्पतरु ज्यासी तुच्छ वाटे ॥३॥
तुच्छ वाटे देव तोंचि तो निर्दैव । तयासी सदैव कोण करी ॥४॥
कोण करी एका राघवावांचूनी । राम धरा मनी सर्वकाळ ॥५॥
सर्वकाळ गेला दरिद्र भोगितां । वैराग्य पाहतां तेथे नाही ॥६॥
नाही भक्ति ज्ञान परमार्थाचे सुख । संसारिही दुःख दरिद्राचे ॥७॥
दरिद्राचे दुःख केले देशधडी । रामराज्यगुढी उभविली ॥८॥
उभविली गुढी भक्तिपंथे जावे । शीघ्रचि पावावे समाधान ॥९॥
समाधान रामीरामदास जाले । सार्थकाने केले सार्थकचि ॥१०॥
५०३ .
ॐ नमो अनंता तूंचि मातापिता । तुझी गर्व सत्ता तूंचि एक ॥१॥
तूंचि एक निश्चय मानसी । जालिया मुक्तिसी काय उणे ॥२॥
काय उणे मुक्ति जया घडे भक्ति । संसारी विरक्ति सर्वकाळ ॥३॥
सर्वकाळ जया श्रवणी आवडी । साधका तांतडी तुझी देवा ॥४॥
तुझी देवा चाड त्यासी नाम गोड । पुरे सर्व कोड रामदासी ॥५॥
५०४ .
माझे मनी सर्व सुख व्हावे तुज । म्हणोनियां गुज सांगतसे ॥१॥
सांगतसे हीत त्वां जीवी धरावे । भजन करावे राघवाचे ॥२॥
राघवाचे प्रेम ते करी विश्राम । येर सर्व श्रम जाण बापा ॥३॥
जाण बा वचन हे माझे प्रमाण । असो द्यावी चित्ती दास म्हणे ॥४॥
५०५ .
कौल जाला रघुनाथाचा । मेळा मिळाला संतांचा ॥ध्रु०॥
अहंभाव वरपेकरी । बळे घातला बाहेरी ॥१॥
क्षेत्री मंत्री विवेक जाला । क्रोध देशोधडी केला ॥२॥
काम देहींच कोंडिला । लोभ दंभ नागविला ॥३॥
मदमत्सर पीडिला । अहंकार बुडविला ॥४॥
कृत्रिमपण पळाले । उभेंचि अज्ञान गळाले ॥५॥
फितवेकर होता भेद । त्याचा केला शिरच्छेद ॥६॥
तिरस्कार दावेदार । त्यास बोधे केला मार ॥७॥
मन चोरटे धरिले । नित्यनेमे जंजिरले ॥८॥
आळस साक्षेपे घेतला । पायी धरुनि आपटिला ॥९॥
दुश्चितपण अकस्मात । त्याचा निरुपणे केला घात ॥१०॥
कपट मैद सांपडले । उभे सर्वांगी तोडिले ॥११॥
बंड पाषांड लुटिले । बळेंचि धरोनि कुटिले ॥१२॥
द्वेष बांधोनि पाडिला । खेद खणोनि ताडिला ॥१३॥
गर्व ताठा विटंविला । वाद विवेके झोडिला ॥१४॥
जेणे भावार्थ उडविला । धरुनि भावार्थ बुडविला ॥१५॥
करुनि अभावाचा नाश । राहे रामीरामदास ॥१६॥
५०६ .
विचारे संसार होतो देशधडी । सोनियाची घडी जात आहे ॥१॥
डावा तास गेला मोक्षपंथे जातां । विवेक तत्त्वत याचे नांव ॥२॥
सदा श्रीरामाचे भजन करितां । दास म्हणे चिंता दुरी होय ॥३॥