३९९ .
वैराग्येविण ज्ञान । दंभासी कारण । व्यर्थचि थोरपण । वर्तल्याविण ॥१॥
प्रत्ययाचे ज्ञान । तेथे चि समाधान । पाविजेतो ॥२॥
दास म्हणे जना । भक्ति उपासना । भावे भजावे सगुणा । तेणे निर्गुणा ॥३॥
४०० .
प्रपंच केला तडातोडी । पडिली परमार्थी जीवडी ॥१॥
सावधान होई जीवा । त्याग केलाचि करावा ॥ध्रु०॥
काम क्रोध राग द्वेष । आंगी जडले निःशेष ॥२॥
रामदासे बरे केले । अवघे जाणोनि त्यागिले ॥३॥
४०१ .
प्रपंच सांडुनियां बुद्धी । जडली परमार्थउपाधि ॥१॥
मना होई सावचित्त । त्याग करणे उचित ॥२॥
संप्रदाय समुदाव । तेणे जडे अहंभाव ॥३॥
रामदास म्हणे नेमे । भिक्षा मागणे उत्तम ॥४॥
४०२ .
नको ओळखीचे जन । आंगी जडे अभिमान ॥१॥
आतां तेथे जावे मना । जेथे कोणी ओळखेना ॥२॥
लोक म्हणती कोण आहे । पुसो जातां सांगो नये ॥३॥
रामदास म्हणे पाही तेथे कांही चिंता नाही ॥४॥
४०३ .
कोण कैंच रे भिकारी । भीक मागे दारोदारी ॥१॥
ऐसे म्हणती तेथे जावे । सुखे वैराग्य करावे ॥२॥
आहे ब्राह्मण विदेशी । नाही ठाऊक आम्हांसी ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । कोण आहे कोण जाणे ॥४॥
४०४ .
देह चिरकाल राहो । अथवा शीघ्रकाळी जावो ॥१॥
आम्ही वस्ती केली रामी । आस्था नाही देहधामी ॥२॥
देहासि होवो उत्तम भोग । अथवा जडोत दुःख रोग ॥३॥
रामीरामदास मीनला । देहदुःखावेगळा जाला ॥४॥
४०५ .
देह जावो अथवा राहो । रामे फेडिला संदेहो ॥१॥
श्रीपतीचे परिजन । आम्ही स्वानंदसंपन्न ॥२॥
समाधान ते सभाग्य । असमाधान ते अभाग्य ॥३॥
रामीरामदास देव । सख्यासहित स्वानुभव ॥४॥
४०६ .
आम्ही मोक्षलक्ष्मीवंत । भवदरिद्र कैचे तेथे ॥१॥
श्रीपतीचे परिजन । आम्ही स्वानंदसंपन्न ॥२॥
समाधान ते सभाग्य । असमाधान ते अभाग्य ॥३॥
रामीरामदास देव सख्यासहित स्वानुभव ॥४॥
४०७ .
मोक्षश्री ते आम्हांपाशी । द्रव्याश्रिया तिच्या दासी ॥१॥
आम्ही परमार्थसंपन्न । अर्थ काय परिच्छिन्न ॥२॥
रामीरामदासी भाग्य । चढते वाढते वैराग्य ॥३॥
४०८ .
प्रपंची ते भाग्य परमार्थी वैराग्य । दोन्ही यथायोग्य दोहीकडे ॥१॥
दोहीकडे सांग होतां ते समर्थ । नाही तरी व्यर्थ तारांबळी ॥२॥
तारांबळी होते विचार नसतां । दास म्हणे आतां सावधान ॥३॥
४०९ .
विषयांची सोयरी प्रपंचाची सखी । मिळोनी एकमेकी करिती मात ॥१॥
यासी काय जाले धड चि कां विघडले । वयेवीण लागले देवपीसे ॥२॥
देव काय आम्हां सकळांपासी नसे । जनावेगळे कैसे भजन याचे ॥३॥
हे आधी चि विषयसंसारा उबगले । पुरुषार्थे सांडवले अहंतेच्या ॥४॥
यासि कोण्हि मोहाचे वडिलधारे नाही । म्हणउनियां पाही छंद करी ॥५॥
न करवे म्हणउनि त्यजिला विषयधंदा । जल्पतसे सदा रामनाम ॥६॥
रामीरामदास पिसाळले माय । म्हणौनि मोकली धाय विषयजनु ॥७॥