॥१८॥ वंदे वेद्य मधोक्षजम् ॥
वेद्यो sसि मुनिभि स्त्वंहि भक्तानां फलदः सदा ॥१६३॥
ज्ञात्वा वैद्यः पवित्र त्वात् त्वंहि विद्यां भवापहाम् ॥१६४॥
कीर्तितोसि सदा योगी सदाs विर्भूत रूपतः ॥१६५॥
धर्म त्राणाय वीरां स्त्वं वीरहा हंसी पापिनः ॥१६६॥
माविद्यातु ह्ररेस्तस्या ईशोवै माधवो भवान् ॥१६७॥
यथा सधु परां प्रीति त्वमुत्पादितवान् मधुः ॥१६८॥
अतिंद्रियो सींद्रियाणां गोचरो न कदाचन ॥१६९॥
मायां कूर्वन् महामायो गद्यसे त्वममायया ॥१७०॥
सर्गादि कार्य युक्तोसौ महोत्साहो सिकीर्तित ? ॥१७१॥
बलीनां बलवान् देवः कीर्तितोसि महाबलः ॥१७२॥
वंदे महा बलं नेत्र सप्त चंद्रै रधोंक्षजं ॥१८॥१७२॥
वेद्या अधोक्षजा देवा । महा बला घे पद सेवा ॥
वेद्यः श्रेष्ठ पूण्य शीळ । सदा भक्तांसी मंगळ ॥१६३॥
वैद्यः प्रभू धनन्वंतरी । भवरोगां नाशकरी ॥१६४॥
सदायोगी अखंडीत । तिष्ठे आत्म सुखीं रत ॥१६५॥
वीरहा भक्तवत्सल । सदादंडी दुष्टखळ ॥१६६॥
माधवः कमळापती । मधुविद्येचा अधिपती ॥१६७॥
मधुः स्वरूप साबळे । पहाता प्रेमा उचंबळे ॥१६८॥
अतिंद्रियः परमेश्वर । वाणी मनां अगोचर ॥१६९॥
महा मायः प्रभुहरि । दावी माया नानापरी ॥१७०॥
महोत्साहः सर्गादिक । कर्म करायां उत्सूक ॥१७१॥
महा बलः श्रेष्ठ बळी । काम क्रोधां घाली तळीं ॥१७२॥
माधव कृपा मूकवाचा । पराअधोंक्षजा अवाचा ॥१८॥१७२॥