॥१०६॥ आत्मयोनिं रसाशां वै ॥
आत्मयोनिः प्रभु स्त्वंहि जगदात्मैक कारणम् ॥९८५॥
स्वयंभूत्वा स्वयंजातो निमित्तं कारणं स्मृतः ॥९८६॥
धरणीखनना त्त्वंहि वैखानः क्रोडरूपवान् ॥९८७॥
सामानि गीतवान्यस्मा दुक्तस्त्वं सामगायनः ॥९८८॥
देवकीनंदनः प्रोक्तो देवकी नंदयन् प्रभुः ॥९८९॥
जनयं स्त्वमसि स्रष्टा सर्व लोकान् प्रकीर्तितः ॥९९०॥
क्षिते रीशस्त्वमित्यस्मात् क्षितीशः संप्रकीर्तितः ॥९९१॥
नाशयन् स्मृतिमात्रेण पापानि पापनाशनः ॥९९२॥
नेत्रांकांकै र्हृषीकेशं वंदेहं पापनाशनम् ॥१०६॥९९२॥
रसदिग् आत्मयोनि देवा । पापनाशनी तव सेवा ॥
आत्मयोनिः स्वयं ज्योत । कार्य कारणां अतीत ॥९८५॥
स्वयंजातः स्वतः सिद्ध । ज्योत चैतन्य प्रसिद्ध ॥९८६॥
वैखानः क्रोड स्वरूपी । प्रभु क्ष्माधरी प्रतापी ॥९८७॥
सामगायनः संगीत । तुज प्रिय सामगीत ॥९८८॥
देवकीनंदनः प्रभु । होय स्वामी जगद्गुरु ॥९८९॥
स्रष्टा लोकां जनयिता । देव प्रभु जगत्पिता ॥९९०॥
क्षितीशः पृथ्व्यादिभूतीं । जड चैतन्याची ज्योति ॥९९१॥
पापनाशनः पवित्र । करी पावन अपवित्र ॥९९२॥
माधव कृपें जिह्वा गुंग । करी हृषीकेशा दंग ॥१०६॥९९२॥