॥४९॥ सुव्रतं नौमि नंदाब्धिं ॥
सुव्रतः कथितो यस्य प्रपन्नार्तिहरं व्रतम् ॥४५५॥
साधूनां सुमुखः प्रोक्तः स्वात्मविद्योपदेशनात् ॥४५६॥
स्थूलाभावाद्भवान् सूक्ष्मः प्रोक्तः सर्वगतश्च यत् ॥४५७॥
मुखाद्यस्य श्रुतेर्घोषः सुघोषः कीर्तितः सहि ॥४५८॥
असतांद्यन् सुखं चाsसि यच्छन् शं सुखदः सताम् ॥४५९॥
निरपेक्षोपकारित्वात् कीर्तितोsसि भवान् सुहृद् ॥४६०॥
मनोहरो sसि यस्मात्त्वं निःसीमानंदरूपवान् ॥४६१॥
कीर्तितोsसि जितक्रोधो जयात्क्रोधस्य नित्यदा ॥४६२॥
धर्म त्राणाय बाहुस्ते वीरबाहु रतः स्मृतः ॥४६३॥
विदारणात्त्वं दुष्ठानां महच्छक्ति र्विदारणः ॥४६४॥
वेदर्तु सागरै र्वंदे केशवं तं विदारणम् ॥४९॥४६४॥
सुव्रत नवाब्धि सुखदाया । विदारणा ही वध माया ॥
सुव्रतः प्रपन्न रक्षण । सदा ज्याचें आचरण ॥४५५॥
सुमुखः शोभन तत्वतां । स्वात्मविद्या उपदेशिता ॥४५६॥
सूक्ष्मः स्थूळता हीन । विश्व व्यापी नारायण ॥४५७॥
सुघोषः श्रुति स्मृति नाद । वेद घन जटा पद ॥४५८॥
सुखदः संतासि मंगळ । दुष्ट जनां अमंगळ ॥४५९॥
सुहृद् मंगळ सुशीतळ । होय निरपेक्ष निर्मळ ॥४६०॥
मनोहरः सदानंदी । देव निःसीम आनंदी ॥४६१॥
जितक्रोधः प्रभुहरि । कामक्रोधादि संहारी ॥४६२॥
वीरबाहुः प्रभु स्वता । होय धर्म संरक्षिता ॥४६३॥
विदारणः प्रभु हरि । शत्रू पादा क्रांतकरी ॥४६४॥
माधव कृपेची मध्यमा । चिंती केशवाच्या धामा ॥४९॥४६४॥