(पृथ्वी)
गणेशव्रत हें असे बहु प्रभाव ये प्रत्यया ।
कु-बुद्धि सरली असें म्हणुन सोडिती राजया ।
भुजंगतनया तया विनत आदरें प्रार्थुनी ।
दुकूल-वसनें तशीं बहुत भूषणें अर्पुनी ॥१॥
अणीक दिधला यथा गमन जो करी वारु तो ।
निरोप दिधला करीं फिरुन भूपती येत तो ।
पुराजवळ जो असे जलसमूह तो सुंदर ।
उदीत मधुनी तयाजवळ वृक्षही सुंदर ॥२॥
तयास हय बांधिला त्वरित नित्य-कर्में करी ।
तिथें जनहि पातले वळखिलें नृपा सत्वरीं ।
मुदीत मग जाहले नृपवरास आलिंगिलें ।
नृपास सतिचें तिहीं सकल वृत्त सांगीतलें ॥३॥
पुरांत जन येति ते कथित वृत्त ये भूपती ।
पती परत येति ते कुशल ऐकिते ती सती ।
मुदीत बहु होतसे कळत गूढ जें योगियां ।
तसा तिजसि होतसे बहुत मोद ऐकूनियां ॥४॥
(गीति)
स्वागत करण्यासाठीं, आज्ञा केली अमात्य सेनेसीं ।
सत्वर पुरास शोभित, करिते झाले समस्त पुरवासी ॥५॥
इंदुमतीही घेउनि, पंचारति ती पतीस आणाया ।
निघती झाली सत्वर, सेनेसह पातली तया ठायां ॥६॥
देवालयांत गेली, चंद्रांगद ते सहीत लोकांस ।
पाठवणी मग झाली, शिबिका आली समोर भूपास ॥७॥
शिबिकेमाजी बैसुनि, राजा देवालयांत तो गेला ।
द्वादश वर्षें झालीं, यास्तव सारी यथाविधी विधिला ॥८॥
गणेशपूजन केलें, शिव पूजी मग तसेंच विप्रांस ।
श्रीफल फोडुन मग तो, पाहे सतिच्या क्षणेक वदनास ॥९॥
पतिला सुवासिनींसह, ओवाळी आरती सती राणी ।
नंतर पतीस भेटे, चंद्राला रोहिणी जशी रमणी ॥१०॥
दंपत्यावरि लाह्या, पुष्पेंही उधळतांच नरनारी ।
नगरीं प्रवेश केला, बसुनी उभयें सुवर्णअंबारीं ॥११॥
(शार्दूलविक्रीडित)
दंपत्यें रजनीस येति शयना आलिंगिती प्रीतिनें ।
झालें वृत्त तदा कथीत उभयें एकाग्र तींहि मनें ।
झालीं तल्लिन तीं गणेशयजना वर्णून सांगे सती ।
भक्तीनें करि हें गणेशव्रत ती ऐके मुली पार्वती ॥१२॥
(वसंततिलका)
एणेंपरी परिसुनी करि भाव पूर्ण ।
नेमें करी व्रत तदा गिरिजाहि तूर्ण ॥
प्राशीतसे पय करीत गणेशसेवा ।
केली समाप्त विधियुक्त सशास्त्र सेवा ॥१३॥
झाले सदाशिवहि चंचल फार मोहें ।
नंदीवरी बसुन जात सवेग पाहे ॥
कांता करी व्रत जिथें सदनास आले ।
पाहे पतीस मन हर्षित फार झालें ॥१४॥
(गीति)
गिरिजा गिरीश गिरिवरी, भेटी झाली समस्त सुरगण हे ।
पाहति निराळ-गमनी, उभयांवरि करिति पुष्पवृष्टी हें ॥१५॥
दुदुंभि वाजति नाना, करिती स्तवना गजानना नामीं ।
सुरवर सदाशिवासह, उत्साहें करिति घोषणा नामी ॥१६॥
शंकर भवानिसह ते, नंदीवर बसुन जात कैलासीं ।
मंदिरप्रवेश करिती, जयजयकारें करुन गिरि-वासीं ॥१७॥
मंदार-पर्वतावरि, त्रिपुरभयानें वियोग जो होत ।
तेव्हांपासुन हिमवति, राहे सदनीं हिमाद्रि जो तात ॥१८॥
गिरिवर मुलीस सांगे, गणपति-पूजन करीं प्रकार असे ।
तैसेंच पूजनाचे, प्रकार सांगे बहूत नेम असे ॥१९॥
आणिक नभ मासांतिल, व्रत सांगे तो गणेश चौथीचें ।
एतद्विषयीं सांगे, कर्दम नळ वृत्त हें सुधा साचें ॥२०॥
आणखि चंद्रांगदही इंदुमतीची कथा तिला सांगे ।
करवी व्रतास तेव्हां, गणपतिसेवेस ती सदा लागे ॥२१॥
हिमनग हिमवति यांचा, झाला संवाद भेटही झाली ।
विधिनें व्यासां कथिली, ती भृगुंनीं सोमकांत या कथिली ॥२२॥