(गीति)
सहस्त्रार्जुनें शरांनीं, वधिलें दंपत्य रेणुका मुनिसी ।
उत्तरकार्य करी सुत, दत्तात्रय सांगती जशा विधिसी ॥१॥
सारुन विधीस जाती, कोल्हापुरिं भोजनास ते दत्त ।
सुतकान्न वर्ज्य शास्त्रीं, करण्यासी लिखित वर्तती दत्त ॥२॥
कृत्य करुन ते गेले, व्याघ्र शिरें दिवस पांचवा होता ।
जननीस परशुरामें, आठविलें भिउन त्यांस कीं वधतां ॥३॥
मातेचा देह तिथें, झाला नव्हता सुपूर्ण तो व्यासां ।
नुसतें शीर बघे हा, प्रकार घडला अपूर्ण कृत्य असा ॥४॥
होतां सपिंडिकरणा, आठवितां जर सुपूर्ण ती माता ।
दिसली असती त्याला, कृत्याचें तत्त्व साच तो बघतां ॥५॥
तेरा दिवसांवेरी, कृत्य करी सांगतें यथाविधिनें ।
दानें बहूत विप्रां, देउन ऐका सुवृत्त मोदानें ॥६॥
जननीस परशुरामें, आठवितां प्रकट रेणुका शीर ।
आहे तेथें अजुनी, स्कंदपुराणीं लिखीत विस्तार ॥७॥