आज फिरुनि कां दांरि उगवलां ?
शपथ घेउनी गेलां त्या दिनिं केलि न कां दुज नारि ? ध्रु०
खचित वाटलें याल कधींहि न,
भाजुनि पोळुनि गेलें हें मन,
ओस जाहलें सारें त्रिभुवन,
जिती मरें संसारिं. १
मन गुंतविण्या कांहिं न उरलें,
दिवस सुखाचे सारे सरले
असें समजुनी मना मारिलें,
आस जाळिली सारि. २
झालें ते दिनिं मी संन्यासिनि
आशा-तृष्णा सकल जाळुनी,
राख तयांची उरीं बाळगुनि
हिंडें मी व्यवहारिं. ३
काय फायदा आतां येउनि ?
हवें त्यापरी मोल चढवुनी
शोधा दुसरी सुंदर रमणी,
दुनियेच्या बाजारिं. ४
"त्या राखेचा प्रसाद देउनि
कृतार्थ करि मज अंगा फासुनि,
तव नामाची स्मरणी धरुनी
सफल गणिन ही वारि. ५
जर आशेचा उरला अंकुर
दडला कोठे राखेमंधि तर
जीवन दे त्या, डुलुं दे तरुवर,
नयनिं भर कां वारि?" ६