हाती खुरपे नामघोष विवेकाचे । मन ते चिंतन केलेया माळीयाचे विकल्प रुप उफळिले त्या कलंकाचे ॥१॥
आत्माराम आपण वनमाळी । हाती कुदळे घेऊनी वाफें चाळी । जाई जुईच्या लाविल्याशी दोन्ही ओळी निजयोगिनी शिंपीती वेळोवेळी ॥२॥
बत्तीस पायर्याची ही विहीर निराधारी भरली विहीर सामान्य जळभरी भरली विहीर उफळे क्षीरसागर ॥३॥
दक्षिण उत्तर पूर्व ही पश्चिम या मळ्याचे सारखे ग चारी कोन यान पान मान अपमान समान लाविलाशी ॥४॥
काय हा मळा काय हा लावलासी मळा ऐसा कैसा नित्य फळे येतात ब्रह्मरसा । रसोरसी तो आळवितो कैसा ॥५॥
काय हा मळा लाविलाशी निज लावण्ये । शेवटी मला जातसे की मग टाकून मळ्यामाजी अखंड खेळे पाणी ॥६॥