मार भरारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥धृ०॥
पायीं गंजत बेडी पडली,
नकळे कोणी केव्हां घडली;
पुढती चाल परी तव अडली,
व्याद भिकारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥१॥
अवजड बेडीसह जड पाय,
अनाथ जीवांवरती हाय !
टाकुनि चिरडिसि कोमल काय,
निर्दय भारी ! चल तोड बंधनें सारीं ! ॥३॥
नसतां मुळींच तूं अपराधी,
कोण तुझ्या ही पायीं बांधी ?
करुनी निधडा निश्चय आधीं,
फटका मारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥३॥
तुटतां असली भिकर बेडी,
हंसतिल तुजला भणंस वेडीं,
कोणी तुजशीं धरितिल तेढी,
तयां धिक्करी ! चल तोड बंधनें सारीं ! ॥४॥
मारी गरुडभरारी गगनीं,
सुख तें शेणकिडा का जाणी !
जाई शेणामधेंच कुजुनी !
सुखाचा वैरी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥५॥
असल्या शेणकिडयांच्या जाती,
जिकडे तिकडे बुजबुज करिती,
केवळ मरण्यासाठीं जगती;
येत ओकारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥६॥
प्रकाश बघतां घुबडें दडतीं
एकांताची आवड वरिती,
रातींबेरातीं परि फिरती,
घाण ही भारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥७॥
भिडतो गरुड सदा गगनाशीं,
वातावरणीं वसतिहि खाशी !
लावुनियां टक तेजोराशी
बघटी घारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥८॥
जाऊं त्यांमागुनि धीरानें,
काढूं शोधुनि लपलीं भुवनें,
गगनामागुनि निघतिल गगनें,
करी तयारी । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥९॥
रविकिरणाचे दोर मोकळे,
बांधूं नवमेघांचे दोले,
वारा देइल त्यांतें झोले,
ध्यन संसारीं ! । चल तोड बंधनें सारीं ! ॥१०॥
बसुनी तेथें तीन्ही काळीं,
पाहुनि मूर्खपणाच्या चाली,
जगता हंसूं गालिंच्या गालीं,
ब्रह्मानंदीं । रंगुनी स्वैर स्वच्छंदीं ! ॥११॥