मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|राम गणेश गडकरी| नाहीं राहत वास -लेश कुसुम... राम गणेश गडकरी नाटकातील पदे कुंडल कृष्णाकांठीं नाहीं;... वंदन नाटय-मिलिंदा, गोविंद... घरांत बसलेल्या काजव्यास--... भेट जहाली पहिल्या दिवशीं ... कवीचा वधूवरांस आहेर शार्... घास घे रे तान्ह्या बाळा ।... डोळा साचा ॥ हा मोरपिसार्... “ साध्याही विषयांत आशय कध... जेव्हां जीवनलेखनास जगतीं ... बागेंत बागडणार्या लाडक्य... मार भरारी । चल तोड बंधनें... शिवरायाच्या मागें आम्ही ल... रात्रीस ओरडणार्या घुबडास... आणि जीविता, लाभ हाच का तु... संध्याकाळ सदा उदास करितो ... कुणि ऐका हो ऐका एकच वेळ ।... संगम तीन्ही काळांचा ॥ प्र... दिसे मजला हें पुढें गोड म... नवरात्राची रात्र संपली सण... हा असे खेळ दैवाचा । अपराध... पूर सरितेला फिरूनि फिरुनि... जबरदस्तिचा हुकूम माझा ऐकु... चल, ऊठ, कल्पने, जा बघ पाह... घुमे नाद तो सुंदरींच्या क... शिवोऽहं शिवोऽहं शिवः केलल... विरे जळिं गार । झडपिला घा... हृदयशारदे ! निर्दय देवी !... शेवटची कविता ! माझी शेवटच... प्रेमाचीं भाषणें परिसतां ... इथें टाकुनी मला नजरही चहू... देहाभंवतीं अंधाराची अधीं ... गाण्याचा पाहुनि जलसा मन र... परिचय वाचकांस विज्ञापन माझी पहिली कविता मोगर्याचा हार कोठें असे सकलपंडितमुख्य भ... तुज बघुनी वाटतें कीं भ्रम... धन्य पंढरी ! धन्य भीवर... नट मित्रास पत्र क्षणभर वेडया प्रेमा थांब ... जगतास जागवायाला केशवसुत ग... अभिनंदन करितों प्रांजलि ।... आठवतो का सांग , सखे ! तो... रंग गुलाबी संध्या पसरी पश... क्षणैक भरतें भलतें वारें ... जें मनास शिवलें नाहीं । ठ... रानोमाळ । आंधळ्यांची चा... कांहीं गोड फुलें सदा विहर... हें कोण बोललें बोला ? ’... वेडा कोणि जगास सोडुनि पळे... ही एक आस मनिं उरलि ॥... हृदयशारदे ! या कवनाने बो... चित्तकोकिला ! प्रेमा गाय... करमत नव्हते म्हणुनि एकदा ... धन्य ! धन्य ! बा , तव स... वाजिवरे बाळा ! वेल्हाळा ... नाजुक सुंदर गोंडस चिमणी ब... चला आज हा आला दसरा ! पा... नमोऽस्तु ते ! धन्य एक स... दूरस्था जलधीकडे स्वहृदया ... अहा ! उगवला पहा अरुण हा ... नीज गुणी बाळ झणीं शान्त ,... भीमकबाळा ती वेल्हाळा ट... होता एक जुनाट आड पडका , ओ... पन्हाळगडचा पठार सगळा घ... संध्यापट गगनीं पसरी । त... दयाघना ! विनति करित मन त... कोवळ्या हालत्या चिमण्या प... रमणि ! स्मरणीं आमरणचि या... चालतसे सारखीच ही मुशाफरी ... जीव बोलतो पाणी पाणी चि... अनंत नभ हें वरी पसरलें न ... देवी दर्शनदुर्लभ झाली आश... सुभाषित थांब जरा , तारके ! जरा त... डोळ्यांनीं बघतों, ध्वनी ... पाहसि आतां अंत असा कां ?... जिवलग हृदया ! मूढ वृत्ति... क्षमा करी , जिवलगे ! क्ष... जगीं सांगतात प्रीत पतंगाच... गिरिशिखरें खरतांना त्यांत... पिठांत पाणी घालुनि केलें ... अखेर झाली आतां ॥घे हा॥ प्... तुटे स्नेहसंबंध सर्वस्विं... चित्रपटावरि रम्याकृतिच्या... अंधपणें मी पाहत होतों माझ... सख्या ! सांगसी बोध हिताच... अखंड गायन ऐकायातें पंजरां... चल , सख्या जिवा रे , पुन्... निजलें जग; कां आतां इतक्... शहाजहानाआधीं मेली ख्यालिख... असे एकदां दोघे चौघे कामाल... श्रीहरि मथुरानगरीं गेले ,... सहजचि दिसलें पायाखालीं मज... सार्या त्या कविता तशाच अ... यावज्जीवहि ’काय मी ’ न क... पदर आणिले तुझे कांहिं तूं... नाहीं राहत वास -लेश कुसुम... काळोखामधुनी पल्याड न दिसे... प्रेमाचे ते जीव ॥ दयाळा ॥... आहे जो विधिलेख भालिं लिहि... " सुखदुःखांच्या द्वैतामधु... अवेळ तरिही बोल , कोकिळे ,... शांत शांत अति बाह्यसृष्टि... प्रणयदर्शना जातां मित्रा ... प्रेमा ! उठ ----चल उघड ... चला चला रे चला चला ॥ विसर... नाचतां मोर ॥ नाचते पहा ला... जादूची माझी बाग तींत फ... मंगल देशा ! पवित्र देशा ... नमो पांडुरंगा ! नमस्ते श... जगद्गायका बालकवे ! चल ,... पहा फडकला पूर्वदिशेवर ... गा रे गा रे गाच जरा ॥ माझ... कांहीं लिहावें तुझ्यासाठि... पंख उभारुनि जरा ॥ भरारा ॥... बाळ कुणीं । संध्याकाळीं र... खेळत होता बाळ आमुचा चेंडू... ये ये ये , आतां ये कविते ... रचिसि काव्यभूषा ? अथवा क... धवाननालोकनचुंबनातें । लज... उन्हाळ्यासाठीं पाणी न ठेव... ज्याच्या बोध -सुधेनें पाव... अमृतसिद्धि हा योग मंगलचि ... गुणि बाळ असा जागसि कां रे... यंत्रबंधनीं तिर्यजलातें अ... कोणी एक कवि स्वकीय हृदया ... संगीताची करी योजना विधि क... शब्दांमध्यें , अर्थांमध्य... समशेर दुधारी दिसतां । कां... मैना भटके वनांत । वेडा रा... जी दुःखी कष्टी जीवाम दुसर... ही सरती संध्या या सालाची ... कौरव -पांडव -संगर -तांडव ... राम गणेश गडकरी - नाहीं राहत वास -लेश कुसुम... राम गणेश गडकरींनी मराठी साहित्यात मोलाची भर घातली. Tags : poemram ganesha gadakariकविताराम गणेश गडकरीवाग्वैजयंती एक शंका Translation - भाषांतर नाहीं राहत वास-लेश कुसुमीं कोमेजतां तें त्वरें, होतें पात्रहि कोरडेंच घडिचा तो पूर जों ओसरे, कां प्रेमस्मृति राहते हृदय हें दुःखें दुभंगे तरी ? आशा वावरते उगाच मग कां ही माझिया अंतरीं ? N/A References : N/A Last Updated : October 11, 2012 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP