चित्रपटावरि रम्याकृतिच्या सीमारेषा परोपरी;
रंग कधीं वठतील परी ?
कानाला आनंद देति हे झुळझुळ गाउनि गोड झरे;
अर्थ कधीं कळणार बरें ?
अंधुक अंधुक गोड भावना डोकावति कविमनाकडे;
शब्द कधीं होतील खडे ?
सतेज वचनें देई तारा, परी लकाके नभामधीं;
खालीं येईल परी कधीं ?
झांपड पडते डोळ्यांवरती---चिंता छळिता हृदंतरीं;
झोंप कधीं येईल परी ?
प्रतिरात्रीं हीं स्वप्नें दाविति इच्छाचित्रें जीवाचीं;
सृष्टि कधीं होइल त्यांची ?
अंधनयनिं ही बघते आशा विश्वचि हें रम्याकार;
जगीं कधीं तें दिसणार ?
आणि वल्लभे ! दिलींस वचनें; गोड अहा तीं किती तरी !
खरी कधीं होणार परी !
’गोविंदाग्रज’ जें जें आळवि कवनीं-आणिक-मनामधीं;
पटेल तें तें सांग कधीं ?