सदानंद डबीर - उठतील चार रेषा वार्‍यावरी...

उठतील चार रेषा वार्‍यावरी धुराच्या
विझल्यावरी चिता, तू स्मरणात ना कुणाच्या !

कैसा तुरुंग आहे... ? नाहीत शृंखलाही !
हा जीव बांधलेला धाग्यात रेशमाच्या

येणे - निघून जाणे...आहे निरर्थ जगणे
तेही न ठेवलेले हातात माणसाच्या !

शहरात पावसाने थैमान घातलेले...
पाण्यावरी कहाण्या उद्ध्वस्त जीवनाच्या...!

डोळे पुसून हसतो मीही कधी असा की -
यें ऊन्ह श्रावणाचे दारात पावसाच्या !