धर्मवीर भारती - अतिमुलायम रेशमी, मृदू स्प...
अनुवादित
एकविसाव्या शतकात मानवाच्या वाट्याला आलेले एकाकीपण कित्येक कवींनी त्यांच्या एकेका कवितेने भरून काढले.
अतिमुलायम रेशमी, मृदू स्पर्शाचा तो पोत...
त्याला नाव काय देऊ ?
एक फुललेलं - उमललेलं सुख,
एक मधुर तंद्री,
एक हरपलेपण...
थरथरत्या अधीर तळहातांवर तोललेला
तो फुलासारखा देह...
प्रत्येक स्पर्श त्याला करत जातोय
अधिकच अस्पर्श्य !
देहाची धुंदी; परंतु देहापेक्षा दूर...देहाच्या पार...
अंधारात तो दिसत तर नाही;
पण उधळतोय दूरपर्यंत
डवलून - फुलून आलेल्या
सुगंधाचा धुंद बहर...
पारिजातासारखं ते प्रेम...
त्याला नाव काय देऊ ?
ते अनोखं, अनाम, अपरिचित, निराकार....
असं काहीतरी
त्याला नाव काय देऊ ?
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP