आनंद पेंढारकर - आई मला जग सारं पहायचं होत...
एकविसाव्या शतकात मानवाच्या वाट्याला आलेले एकाकीपण कित्येक कवींनी त्यांच्या एकेका कवितेने भरून काढले.
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
तुझ्यासोबत चार क्षण राहायचं होता गं !
सतरंजीवर विरलेल्या खेळले असते खूप खूप
दुधात मिसळलेलं पाणीही प्यायले असते गुपचूप
अंगाईगीत तुझ्या सुरात ऐकायचं होतं गं !
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
प्रत्येकवर्षी वर्गात पहिली असते आले
घरकामातही तुझा हात असते झाले
तुझ्या कुशीतून रोज सकाळी उगवाय्चं होतं गं !
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
वेणीफणी, आंघोळ केली असती माझी मीच
स्नो, पावडर, टिकली नसती मागितली कधीच
तुझ्यासारखं सोज्वळ दिसायचं होतं गं !
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
दादासारखे कष्ट घरासाठी असते केले
लग्न करून, तुला सोडून दूर नसते गेले
बाबांसारखं घर पाठीवर वाहायचं होतं गं !
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
नसते शोधले वृद्धाश्रम तुमच्यासाठी
म्हातारपणाची तुमच्या झाले असते काठी
सुरकुतल्या हातांना कुरवाळायचं होतं गं !
आई मला जग सारं पहायचं होतं गं !
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP