प्रफुल्ल कुलकर्णी - ताकावरती येते लोणी खूप घु...

ताकावरती येते लोणी खूप घुसळल्यावर
वाटेचा हमरस्ता होतो बरेच मळल्यावर

गांभीर्याने नकोस घेऊ ऊन्ह - सावलीला
दोघांचेही चित्र बदलते दुपार टळल्यावर

कधी अता संपेल आरती, वाट बघे तीही...
ज्योतीलाही खरेच येतो थकवा...जळल्यावर !

अंतर्मन अन् वर्तमानही स्वच्छ स्वच्छ होते
गतकाळातिल सुखद क्षणांनी दुःख विसळल्यावर !

परिश्रमाचा सुसाट वारू, लगाम धीराचा...
घामालाही सुगंध येतो जरा निथळल्यावर

बंधन किंवा नियम पाळणे...कमीपणा कसला ?
आयुष्याची फरफट होते स्वैर उधळल्यावर !

पुढे चलावे घेण्यासाठी वेध भविष्याचा
जुनाच रस्ता पुन्हा सापडे मध्येच वळल्यावर !

कठोरतेच्या निकषावरती सिद्धी ये दारी
दुधास लाभे खरी सुरक्षा पूर्ण उकळल्यावर

कसे सुटावे समर्पणाचे पापभीरू कोडे ?
दोघांमधला अद्वैताचा दुवा निखळल्यावर

आशा आणिक निराश्याचा लपंडाव सारा
ब्रह्मांडाचे दर्शन होते मेघ निवळल्यावर

विस्ताराच्या स्वप्नासाठी विस्थापित व्हावे
थेंबालाही समुद्र म्हणती...त्यात मिसळल्यावर !