सानिका राऊळ - आकाशाला नाही ओढ माझ्या हळ...

आकाशाला नाही ओढ
माझ्या हळव्या मनाची
स्वप्नांनी सजलेल्या
नाजूक हुंदक्यांची

तिमीर दाटतानाही कसा
एक कवडसा डोकावतो
अनपेक्षित क्षणी
हृदयास बिलगतो

कधी नव्हे ते दु:ख
आज प्रिय होऊनी जाते
मुक्या संवांदांची भाषा
सुखासही उमगते

दु:खात आकंठ बुडालेली
मग ती लकेर उमटते
हातात हात गुंफ़ुनी
नावाक्षितीजापाशी नेते

मी रेखाटलेल्या चित्रांना
मग रंगांची दिशा सापडते
शुभ्र चांदण्याची वाट
आकाशात लकाकते