प्रकाश लावंड - सभोवती गर्दीचा दु:खी चेहर...
एकविसाव्या शतकात मानवाच्या वाट्याला आलेले एकाकीपण कित्येक कवींनी त्यांच्या एकेका कवितेने भरून काढले.
सभोवती गर्दीचा दु:खी चेहरा
मध्यभागी गलितगात्र तो मृत्यूशी झुंजणारा
ऐन तारुण्याने त्याने केलेली
दंडेली आणि मस्ती
त्याला वेडावत
मृत्यूच्या मागे उभी होती
त्याच्या मनगटशहीचा मीही एक बळी...
रीत म्हणून समाचाराला गेलो त्याच्या अंतकाळी
मला पाहून त्याचे डोळे भरून आले
मनातले सगळे किल्मिष
आसवांनी धुऊन गेले
आता तो मला
आपलासा वाटू लागलाय
पण आता फारच उशीर झालाय
फारच...!
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP