जीवन आनंदगावकर - रोज सकाळी तुझ्या माहेरच्य...

रोज सकाळी
तुझ्या माहेरच्या दारातलं
पारिजातकाचं झाड
मनमुक्त बहरून यायचं
कितीतरी वेळ
तू परडीत फुलं वेचायचीस

मी दूध आणण्यासाठी
तुझ्या दारावरून जाताना
आपली नजरानजर होई
खुद्कन्‍ हसून तू
आत निघून जायचीस
पारिजातकाच्या सुगंधानं
पहाट दरवळलेली असायची

अशाच आपल्या भेटी
टवटवीत होत गेल्या
पुढे माहेराच्या पारिजातकाचा
पवित्र दरवळ घेऊन
तू कायमची
माझ्या घरात आलीस

पुढं अनेक वर्षं
माझ्या घराच्या अंगणात
तू फुलत राहिलीस !

आता तुला जाऊनही
अनेक वर्ष झाली आहेत
केव्हातरी गावाकडे गेलो
की पहाटे उठून
मी आवर्जून
माहेरच्या दारासमोर
क्षणभर थांबतो

आता तिथं
तो पारिजातक नाही
पण अजूनही मला तिथं
त्या फुलांचा
मंद असा दरवळ येतो

एक दिवस मीही या जगात नसेन
सोबत काही आणायला
जमलं नाही तरी
निदान त्या पारिजातकाचा सुगंध
मी सोबत घेऊन येईन....
नक्की!